Gisteren zijn we met de hele groep en enkele Zweden naar "Les miserables" gaan zien. Dat is echt een slecht film! Ik denk dat er amper 5 zinnen gesproken waren en al de rest was gezang. Ook als ze tegen elkaar 'praatten' zongen ze. En dan duurde de film nog eens bijna 3 uur. Ik was blij toen de film gedaan was.
En toen ... ja nu komt het. Ik moest alleen naar huis met de bus. Normaal is dat geen probleem maar na 6 uur rijden de bussen anders en stopt de bus dus niet waar ik normaal de bus neem. Ik nam dus die andere bus en reed tot Bäckby Centrum en vanaf toen ging het mis. Ik wist totaal niet waar ik was en ik wist al helemaal niet hoe ik thuis moest raken. Ik ben dan gewoon in een richting gegaan waarvan ik dacht dat die wel juist was. Niet dus! Alle huisjes lijken zo hard op elkaar dat je echt verloren loopt! Na een half uur stappen ben ik een vrouw met een hond tegengekomen en heb ik haar gevraagd waar ik was en hoe ik naar huis kon geraken. Zij was heel vriendelijk en heeft me meteen geholpen. Zij is een stukje meegelopen en heeft me vanaf daar verder de weg uitgelegd. Gelukkig kon zij goed Engels. Toen ik dan verder onderweg was, twijfelde ik even of ik nog goed zat. Ik ben bij een huis gaan aanbellen en gevraagd waar ik was en hoe ik moest stappen richting huis. Hij vertelde me de weg verder. Ik zat dus nog goed. Not a anderhalf uur ongeveer kwam ik dan eindelijk thuis. En je moet weten normaal duurt het 10 min. om van Bäckby Centrum tot thuis te geraken. Wat een avontuur.

Bandy

Op woensdag 6 februari zijn Ines, Hassana, Julia, Veronica en ik naar bandy gaan kijken. Bandy lijkt heel erg op ijshockey maar heeft ook spelregels van voetbal. Bandy is niet zo agressief en hevig. Soms gebeuren er wel eens fouten en wordt er gefloten maar daar blijft het ook bij. We hebben wel veel plezier en kou gehad. Er waren supporters die heel erg luid aan het roepen waren dus deden we mee. Wij zongen: " 't is stil aan den overkant! " en plots was er een groepje aan de overkant die dat terug zongen, dat was echt grappig.

Ik kan het leventje hier wel gewoon worden. Om kwart voor 9 opstaan, aankleden en eten. Dan tegen half 10 naar mijn werk vertrekken zodat ik om 10 uur kan beginnen. 's Middags een uurtje pauze en dan nog tot 4 uur werken en met een beetje geluk half 4. (vandaag was het zelfs 3 uur) Thuis komen, douchen, eten en ontspannen. Ja, zo mag het voor mij elke dag zijn.
Genoeg over mijn luxeleven hier in Zweden. Vandaag heb ik lekker gegeten. Ik had mijn eerste tête-à-tête met Joel, omdat Pea en de kindjes al hadden gegeten. Joel had voor mij gekookt en daarna hebben we dat samen opgegeten. Hij had een soort worst in tomatensaus gemaakt en dat met rijst (nu ik het zo schrijf lijkt het niet lekker, maar dat was het wel!).

Morgen wordt het nog een rustig dagje thuis, donderdag gaan we naar de film en vrijdag kook ik voor het gastgezin en zullen we al afscheid moeten nemen. Ik ga het hier wel missen en het gezin ook! Zij zijn echt heel lief voor mij!

Maandag... Ja in België zou ik geen zin hebben om op te staan en naar school te gaan. Maar hier sta ik graag op en ga ik heel graag naar mijn stage. Mijn dag ging heel erg snel doordat er weer nieuwe collectie binnenkwam en we daar de hele voormiddag mee bezig waren. Toen ik mijn lunch ging eten was het 13 u. Ik heb een uur middagpauze waardoor ik na mijn lunch nog maar 2 uurtjes moest werken. Ik mocht een kwartiertje vroeger naar huis dus dat was ook een meevaller. Deze avond heb ik ook lekker gegeten, ik heb zelfs bijgenomen. Ja het eten wordt hier alleen maar beter! En vrijdag als afsluiter zal ik voor het gezin iets uit België koken. Ik ben er alleen nog niet uit wat ik voor hen zal maken. Hopelijk lusten zij het Belgische eten.

Nog maar 4 daagjes en ik ben al terug in België, wat vliegt de tijd!

Uitstapje met het gastgezin!